کرم پایه
کرم های پایه با امولسیفایر و سیستم HLB فرموله و پایدار می شوند. کرم پایه همچون اوسرین قابلیت جذب آب تا حدود پنجاه درصد دارد. بعضی از کرم های پایه تا ۲۰۰ درصد هم می‌توانند آب جذب کنند و در صورت پایدار بودن به فرم لوسیون می‌روند.
کرم پایه با توجه به حضور 20 تا 60 درصد آب در آن چربی کمتری نسبت به اوسرین دارد و به خاطر حضور سورفکتانت ها سریع آب را به خود جذب می‌کند، برای راحتی کار با کلد کرم بهتر است محتویات آنرا مطالعه کنید و با سورفکتانت های آن بهتر آشنا شوید.
در بیشتر کرم های پایه مثل ابیانه از اسید های چرب همچون استئاریک اسید برای پایداری فاز آب و روغن استفاده می شود و برای این منظور باید توسط یک قلیا همچون تری اتانول آمین خنثی شده و به فرم نمک خود تبدیل شود. علت دوفاز و شل شدن بعضی پایه های کرم با اضافه کردن اسید به آن همین خنثی شدن قلیا و شکست سیستم امولسیفایری هست.
کرم های پایه نسبت به اوسرین تحمل بیشتری برای جذب اتانول دارند ولی باز هم محدودیت وجود دارد همچنین میزان تحمل آنها برای جذب اسید هم در یک محدوده مشخص می باشد. به صورت عادی یک کرم پایه باید بتواند ده درصد الکل و پنج درصد لاکتیک اسید را تحمل کند.
پیشنهاد می شود از کرم های پایه فرموله شده با سورفکتانت های غیر یونی(مثل توئین و اسپن) استفاده کنید که تحمل بهتر و بیشتری برای اسید و الکل دارند. کرم پایه ابیانه با استئاریک اسید ساخته شده اما نوع دومی دارد که قابلیت جذب اسید و الکل در آن با استفاده از سورفکتانت های غیر یونی ارتقا داده شده است.
